Szczepionka przeciw poliomyelitis

Wśród dorosłych mogą wystąpić 2 sytuacje:

1/ W normalnych warunkach osoby dorosłe, które otrzymały szczepionkę przeciw poliomyelitis w dzieciństwie lub w przeszłości i mają dokumentację dotyczącą szczepienia wszystkimi wymaganymi dawkami (4 dawkami w dzieciństwie lub 3 dawkami jeżeli szczepienie było wykonane w przeszłości, ale już u osoby dorosłej), nie wymagane są przypominające szczepienia.

Podanie dawki przypominającej u ww osoby dorosłej należy rozważyć w szczególnych sytuacjach, w tym dotyczy to:

– osób podróżujących do regionów świata, gdzie poliomyelitis występuje (dotyczy to szczepów dzikich i szczepów środowiskowych). Takie szczepienie zalecane jest w sytuacji, kiedy osoba przebywa dłużej niż 4 tygodnie na takim obszarze, wtedy powinna otrzymać dodatkową (przypominająca) dawkę szczepionki przeciw polio) w czasie od 4 tygodni do 12 miesięcy przed podróżą.

– pracowników laboratoryjnych pracujących z poliowirusami,

– pracowników służby zdrowia, którzy zetknęli się z chorym lub podejrzanym o zachorowanie na poliomyelitis.

2/ Jeżeli osoba dorosła nie była szczepiona lub jest nie w pełni zaszczepiona (w praktyce nie ma dokumentacji swoich szczepień wykonanych w przeszłości) powinna zaszczepić się 3 dawkami: 2 dawki w odstępie 1–2 miesięcy oraz dawki uzupełniającej (trzeciej) 6–12 miesięcy po dawce drugiej.

Ostateczną decyzję dotyczącą zasadności dawki przypominającej podejmuje lekarz kwalifikujący do szczepień, w oparciu o wiedzę na temat specyfiki, długości i charakterze pobytu, na zagrożonym terenie.

Kontynuowanie szczepień przeciw poliomyelitis jest konieczne, dopóki gdzieś na świecie są jeszcze zachorowania. Dotąd nie udało się zlikwidować krążenia wirusów polio w dwóch krajach: Afganistanie i Pakistanie. Poliowirusy mogą być zatem zawleczone z tych terenów do krajów, w których od dawna nie odnotowuje się poliomyelitis, w których zaszczepiony jest niski odsetek społeczeństwa. Na przykład w 2010 r. w Tadżykistanie wybuchła epidemia poliomyelitis z blisko 500 zachorowaniami, kilkudziesięcioma zgonami, oraz kilkuset ofiarami którym choroba pozostawiła trwałe kalectwo. W kraju tym nie wykrywano zachorowań od ponad 10 lat, a epidemię spowodowało kilka osób podróżujących z Indii.

Nie. Jedynym środkiem profilaktycznym jest wykonanie pełnego cyklu szczepień przewidzianego w kalendarzu szczepień. Dotychczas nie opracowano leku, którego podanie w przypadku zachorowania, mogłoby skutecznie zwalczyć poliowirusy.