Szczepionka przeciw krztuścowi

Dotychczasowe wyniki badań wskazują, że ochrona poszczepienna przeciw krztuścowi zmniejsza się z upływem czasu po zakończeniu szczepień podstawowych realizowanych w pierwszych 2-ch latach życia dziecka. Czas ochrony po podaniu szczepionki DTaP z bezkomórkowym składnikiem krztuśca oceniany jest na 5-6 lat, a po podaniu szczepionki z DTwP z pełnokomórkowycm składnikiem wynosi 10-12 lat. Stąd też w celu poprawy efektywności szczepień przeciw krztuścowi niezbędne jest zwiększenie częstotliwości podawania dawek przypominających.

Przechorowanie krztuśca również nie zapewnia odporności długotrwałej. Szacunkowo odporność po przechorowaniu krztuśca może utrzymywać się 4-20 lat.

W związku z tym, że obserwujemy zanikanie ochrony przeciw krztuścowi tak po szczepieniu jak i zachorowaniu bardzo ważne jest podawanie dawek przypominających szczepionek, tj. w 5-6 r.ż., a następnie w 14 r.ż. lub 19 r.ż. dla młodzieży i co 10 lat osobom dorosłym.

Zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych (PSO) podanie przypominjących dawek  szczepionki przeciw krztuścowi jest obowiązkowe dla dzieci w 6 r.ż. oraz młodzieży w wieku 14 lat. Szczepionka przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi dTap jest również zalecana w wieku 19 lat (w miejsce szczepionki przeciw błonicy i tężcowi dT) oraz osobom dorosłym w postaci dawki przypominającej powtarzanej co 10 lat. Dla tych grup wieku przeznaczona jest szczepionka typu dTap (przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi, charakteryzująca się zmniejszoną zawartością antygenów krztuśca i błonicy).

Więcej na ten temat można znaleźć na portalu Medycyny Praktycznej: http://www.mp.pl/szczepienia/specjalne/show.html?id=82168

Szczepienie przeciw krztuścowi zawsze realizowane jest szczepionkami skojarzonymi przeciw błonicy tężcowi i krztuścowi.

W zależności od rodzaju składnika krztuścowego i wieku osoby, której podawana jest szczepionka znamy ich dwa rodzaje:

• szczepionki z całokomórkowym składnikiem krztuścowm (szczepionka DTwP)
• szczepionki z bezkomórkowym składnikiem krztuścowym (szczepionki DTaP, DTaP-IPV, szczepionki wysoce skojarzone „5w1” i „6w1”, szczepionki dTap).

Schemat szczepienia podstawowego szczepionką DTP dziecka do dwóch lat obejmuje łącznie podanie 4 dawek szczepionki.

Szczepionkę całokomórkową przeciw krztuścowi (DTwP) (szczepionka bezpłatna)  można na każdym etapie cyklu szczepienia  podstawowego u dziecka do 2 lat zastąpić dowolną szczepionką zawierającą bezkomórkowy składnik przeciw krztuścowi (DTaP).

Rozpoczynając szczepienie podstawowe szczepionką bezkomórkową  DTaP (lub szczepionkami wysoce skojarzonymi zawierającymi DTaP), cały schemat szczepienia należy dokończyć szczepionką tego samego producenta. Jest to związane z różnicami w składzie antygenowym składnika krztuścowego w szczepionkach DTaP poszczególnych producentów.

W uzasadnionych przypadkach, np. niedostępności szczepionki czy braku informacji jaki preparat stosowano wcześniej, można zmienić szczepionkę na szczepionkę o najbardziej zbliżonym składzie do szczepionki wyjściowej.

Na każdym etapie realizacji podstawowego schematu szczepień można powrócić do szczepionki DTwP, bez wpływu na skuteczność szczepienia.

W Polsce na rynku są dostępne:

• preparat DTwP,
• preparat zawierający DTaP-IPV,
• 2 różne preparaty „5w1”,
• 2 różne preparaty „6w1”.