Szczepienia poekspozycyjne
Kiedy zastosować szczepienie poekspozycyjne przeciw błonicy?
Szczepienie przeciw błonicy jest obowiązkowe dla osób narażonych na zakażenie wskutek styczności z chorym na błonicę. Osobom szczepionym przeciw błonicy, jeśli od ostatniego szczepienia minęło >5 lat, podaje się dawkę przypominającą. Osobom niekompletnie szczepionym podaje się brakujące dawki. U osób nieuodpornionych przeciw błonicy należy przeprowadzić pełne szczepienie. W zależności od wieku można użyć następujące szczepionki: monowalentną przeciw błonicy dla dorosłych (d), skojarzoną przeciw błonicy i tężcowi dla dorosłych (Td), szczepionką skojarzoną przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi dla dorosłych (dTap); u dzieci – DTP, DTPa, DTPa-IPV, DTPa-IPV-Hib, DTPa-IPV-Hib-HBV.
Od lat w Polsce nie było zachorowań na błonicę, zatem obecnie ekspozycja na błonicę jest sytuacją hipotetyczną.
- Program Szczepień Ochronnych.
- Red Book 2015 Report of the Committee on Infectious Diseases. 30st Edition. American Academy of Pediatrics, Elk Grove Village 2018
- Barrabeig Iet al.: Effectiveness of measles vaccination for control of exposed children. Pediatr Infect Dis J. 2011, 30, 78–80.
- Marin M et al. Prevention of Varicella. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR 2007,56(RR04), 1-40.
- Nelson NP. et al. Update: Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices for Use of Hepatitis A Vaccine for Postexposure Prophylaxis and for Preexposure Prophylaxis for International Travel. MMWR 2018, 67, 43, 1216-1220.
- Schillie S et al.: Prevention of Hepatitis B Virus Infection in the United States: Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices. MMWR Recomm. Rep., 2018, 67 (No. RR-1), 1–31.
