Szczepionka przeciw ospie wietrznej

Do przeciwwskazań do szczepienia przeciw ospie wietrznej należą:
• ostre i ciężkie choroby gorączkowe,
• odczyny anafilaktyczne po szczepieniu szczepionką przeciw ospie wietrznej lub innymi szczepionkami,
• obniżenie odporności humoralnej lub komórkowej,
• chłoniaki i inne nowotwory z zajęciem szpiku czy układu chłonnego,
• radioterapia (szczepienie może być wykonane 6 miesięcy po zakończeniu radioterapii),
• leczenie salicylanami (szczepienie może być wykonane po 6 tygodniach po zakończeniu leczenia- niebezpieczeństwo zespołu Rey`a),
• ciąża (kobieta powinna unikać zajścia w ciążę przez 1 miesiąc od szczepienia),
• nadwrażliwość na neomycynę.

Szczepionka przeciw ospie wietrznej jest bezpieczna i dobrze tolerowana. U osób zdrowych szczepionka rzadko wywołuje niepożądane odczyny poszczepienne. Niekiedy, między 5 a 42 dniem od szczepienia występuje grudkowo-pęcherzykowa wysypka w ilości od 1 do 500 zmian (średnio 50). Wysypką jako reakcja po szczepieniu występuje najczęściej w postaci pojedynczych pęcherzyków, które pojawiają się w okresie 7-12 doba po szczepieniu. Wysypkę częściej stwierdza się u dzieci z obniżoną odpornością. Może występować gorączka. Druga dawka szczepionki jest zwykle lepiej tolerowana niż pierwsza dawka.

Podanie szczepionki w grupach ryzyka, nie uwzględniając przeciwwskazań związanych z chorobą podstawową, może powodować rozwój ospy wietrznej.

Najwięcej danym na temat czasu utrzymywania się odporności po szczepieniu przeciw ospie wietrznej pochodzi z krajów, gdzie najdłużej prowadzone są powszechne programy szczepień przeciw ospie wietrznej. Mamy >20 lat obserwacji z krajów, takich jak Stany Zjednoczone, Kanada, Australia, Niemcy i Hiszpania. Dane pochodzące z tych krajów świadczą o długotrwałym utrzymywaniu się ochrony przed zachorowaniem po zastosowaniu schematu 2-dawkowego szczepienia. Taki schemat szczepienia gwarantuje wysoka skuteczność. Nawet >90% zaszczepionych osób nie zachoruje na ospę wietrzną, a 90–100% zaszczepionych uniknie ciężkiego przebiegu choroby i powikłań. Co ważne, w badaniach oceniających długotrwałą ochronę poszczepienną nie odnotowano, aby w ciągu 10 lat obserwacji ryzyko zakażenia przełamującego zwiększało się z upływem czasu. W krajach, w których od lat stosuje się powszechne szczepienia przeciw ospie wietrznej, nie obserwowano także, aby zachorowania „przesunęły się” na późniejszy wiek. Badacze oceniają, że szczepienie przeciw ospie wietrznej skutkuje długotrwałą ochroną podobnie do zapewnianej wobec odry i różyczki po szczepieniu MMR.