

Szczepionka przeciw błonicy
O chorobie
Co to jest błonica?
Błonica, określana też jako dyfteryt, krup lub dławiec, jest ostrą i ciężką chorobą zakaźną, wywoływaną przez bakterie zwane maczugowcami błonicy (łac. Corynebacterium diphtheriae), które wytwarzają silną toksynę, zwaną toksyną błoniczą. Oprócz maczugowców błonicy, chorobę tę mogą wywoływać dwa inne gatunki maczugowców: Corynebacterium ulcerans i Corynebacterium pseudotuberculosis, również mające zdolność wytwarzania toksyny błoniczej.
Do zakażenia maczugowcami błonicy dochodzi drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z wydzielinami osoby chorej lub nosiciela, a także poprzez przedmioty z ich otoczenia. Głównym źródłem zakażenia jest człowiek. Natomiast do zakażenia bakteriami wywołującymi błonicę może dojść przez kontakt z zakażonymi zwierzętami, takimi jak koty, psy i konie.
Okres wylęgania choroby wynosi 1-7 dni, ale zazwyczaj jest to 2-5 dni.
Przed wprowadzeniem powszechnych szczepień przeciw błonicy choroba ta budziła ogromny lęk i nazywana była „duszącym aniołem” ponieważ pociągała za sobą śmierć tysięcy dzieci. Nazwa „duszący anioł” wskazuje na jedną z przyczyn śmierci, którą jest uduszenie na skutek zamknięcia światła dróg oddechowych przez narastające w gardle martwicze pseudobłony (o wyglądzie „skrzydeł anioła”) oraz obrzęk szyi wynikający ze znacznego powiększenia węzłów chłonnych szyjnych.
Jakie są objawy błonicy?
Początek choroby objawia się zazwyczaj bólem gardła, gorączką 38°C lub wyższą, dreszczami, bólem głowy, uczuciem zmęczenia, chrypą, może występować również kaszel.
Źródło zdjęcia: https://historyofvaccines.org/history/diphtheria/overview
Wytwarzana przez maczugowce toksyna błonicza przenika do krwiobiegu i wszystkich narządów. Powoduje uszkodzenie mięśnia sercowego i jego zapalenie, zaburzenia przewodnictwa i możliwość bloku serca, a także powikłania neurologiczne, najczęściej w postaci porażenia podniebienia i tylnej ściany gardła, które objawia się zwracaniem pokarmów i płynów nosem, oraz porażenia mięśni gałkoruchowych. Możliwe są również porażenia kończyn i mięśni twarzy.
Jakie znamy postaci błonicy?
Błonica gardła (dyfteryt)
To najczęstsza postać choroby. Objawia się gorączką, bladością skóry, umiarkowanym bólem gardła, trudnościami w połykaniu, tzw. „mową kluskowatą”, powiększonymi węzłami chłonnymi podżuchwowymi oraz charakterystycznym, twardym nalotem w gardle, który jest szaro-biały lub krwistobrunatny. Przy ciężkim przebiegu nalot może mieć krwisty kolor. Powiększenie węzłów chłonnych jest tak duże, że mówi się o “szyi prokonsula”. Toksyna błonicza wpływa na serce, powodując nieregularne tętno, zmiany zapalne w mięśniu sercowym, co może prowadzić do zgonu. Może również pojawić się uszkodzenie układu nerwowego.
Błonica krtani (dławiec, krup)
Postać choroby, która najczęściej występuje u małych dzieci. Obrzęk i nalot na strunach głosowych prowadzi do zwężenia szpary głośni, co utrudnia oddychanie i powoduje charakterystyczny “szczekający” kaszel, a także narastającą chrypkę. W skrajnych przypadkach choroba prowadzi do ostrej niewydolności oddechowej. Leczenie może wymagać intubacji lub tracheotomii, czyli wykonania otworu w tchawicy.
Błonica nosa
To najlżejsza postać choroby, objawiająca się głównie niewielkimi, często jednostronnymi zmianami na powierzchni błony śluzowej nosa, co prowadzi do śluzowo-krwistego lub ropno-krwistego wysięku z nosa, nadżerek w nozdrzach i na powierzchni wargi górnej. Błonica nosa przebiega przewlekle. Chory jest źródłem zakażenia.
Błonica skóry
To rzadko spotykana postać choroby, która może wystąpić na przykład u noworodków w postaci zakażeń pępkowych.
Jak poważne mogą być objawy błonicy?
Błonica jest chorobą zagrażającą życiu. Zgon pacjenta może nastąpić w wyniku:
- uduszenia na skutek zamknięcia światła dróg oddechowych przez narastające w gardle martwicze pseudobłony oraz obrzęk szyi wynikający ze znacznego powiększenia węzłów chłonnych szyjnych, lub też w następstwie paraliżu mięśni oddechowych, będącego efektem działania toksyny błoniczej,
- zatrzymania akcji serca jako efektu działania toksyny błoniczej, która powoduje zapalenie mięśnia sercowego, jego uszkodzenie oraz zaburzenia przewodzenia impulsów.
Ponadto, do powikłań w przebiegu choroby należy zaliczyć uszkodzenia nerwów i związane z nimi objawy:
- w pierwszym lub drugim tygodniu choroby – porażenie podniebienia i tylnej ściany gardła, które objawia się zwracaniem pokarmów i płynów nosem,
- od drugiego do czwartego tygodnia choroby – porażenie mięśni poruszających gałką oczną (np. nagle pojawiający się zez lub zaburzenie ostrości pola widzenia)
- do trzech miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów choroby może pojawić się zapalenie nerwów obwodowych objawiające się osłabieniem lub paraliżem kończyn.
Uszkodzenie mięśnia sercowego rozwija się u 10-25% chorych (chociaż u 60% mogą pojawić się łagodne objawy zapalenia mięśnia sercowego), a powikłania neurologiczne u 75% chorych na błonicę.
- Kostrzewski J. Błonica. W: Choroby zakaźne w Polsce i ich zwalczanie na ziemiach polskich XX wieku. red. Kostrzewski J., Magdzik W., Naruszewicz-Lesiuk D. 2001.
- Zasada AA, Rastawicki W, Rokosz N, Jagielski M. Seroprevalence of diphtheria toxoid IgG antibodies in children, adolescents and adults in Poland. BMC Infect Dis. 2013 Nov 19;13:551.