Czy można szczepić kobiety w ciąży?

Okres ciąży jest przeciwwskazaniem do podawania szczepionek żywych, tj. przeciw odrze, śwince, różyczce oraz przeciw ospie wietrznej, ze względu na teoretyczne ryzyko przeniesienia drobnoustroju szczepionkowego na płód.
Podanie szczepionki żywej przeciw odrze, śwince, różyczce lub przeciw ospie wietrznej kobiecie w okresie kiedy planuje ciążę powinno być związane z koniecznością zabezpieczenia się przed ciążą na okres co najmniej 1 miesiąca. Wyniki badań obserwacyjnych dostępnych na rynku szczepionek żywych podanych przypadkowo, kiedy kobiety nie wiedziały, że są w ciąży rozwiewają wiele obaw związanych z ich podaniem w tym okresie. Dlatego też zaszczepienie kobiety w ciąży szczepionką żywą, np. w sytuacji kiedy nie wiedziała, że jest w ciąży nie powinno być przyczyną jej usunięcia.

W przypadku nieumyślnego zaszczepienia kobiety w ciąży szczepionką MMR przeciw odrze, śwince i różyczce, nie należy podejmować żadnych szczególnych działań poza zapewnieniem kobiety, że nie należy spodziewać się jakichkolwiek niepożądanych odczynów poszczepiennych (NOP). Szczepienie MMR w czasie ciąży nie stanowi wskazania do jej terminacji, gdyż nie opisano przypadków NOP u ciężarnych. Przypadkowe zaszczepienia kobiet w ciąży szczepionką MMR miały miejsce w przeszłości i wyjątkowo prowadziły do niepożądanych odczynów poszczepiennych.

Szczepionka przeciw ospie wietrznej zawiera żywego, osłabionego wirusa ospy wietrznej. Jednak możliwość przeniesienia wirusa pochodzącego ze szczepionki na osoby blisko kontaktujące się z zaszczepionym dzieckiem jest wyłącznie teoretyczna. Po szczepieniu bardzo rzadko, u ok. 5-6% zaszczepionych mogą wystąpić objawy niepożądane w postaci wysypki plamistej (niezwykle rzadko ta wysypka przyjmuje postać pęcherzyków ospowych z płynem surowiczym), ale nawet wtedy zakażenie się wirusem ospy wietrznej jest czysto teoretyczne. Nie należy mylić zakażenia od chorego na ospę, który zakaził się wirusem, który krąży w środowisku od sytuacji wyżej opisanej (bardzo rzadkiej), kiedy wystąpi wysypka po szczepieniu, wtedy możliwość przeniesienia zakażenia jest trudna do stwierdzenia ze względu na brak danych.

Ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego od osób szczepionych u których wystąpiła wysypka pęcherzykowa, na osoby z prawidłową i obniżoną odpornością jest niezwykle rzadkie: na 16 milionów dawek opisano 3 takie przypadki.  Jeżeli u osoby zaszczepionej po szczepieniu pojawiłyby się pęcherzykowe wykwity ospowe należy zapobiegawczo zachować ostrożność i ograniczyć jej kontakt z osobą z obniżoną odpornością. Podobnie można szczepić dzieci, których matki są w ciąży. Nie ma udokumentowanego ryzyka przeniesienia zakażenia na matkę od zaszczepionego dziecka.

Zakażenie wirusem różyczki można przejść bezobjawowo. W trybie pilnym należy wykonać badanie krwi na obecność przeciwciał przeciw wirusowi różyczki. Wykrycie przeciwciał w klasie IgG świadczy o przebytej różyczce.

Jeśli kobieta jest w II lub III trymestrze ciąży, nie ma zagrożenia dla dziecka.
Natomiast w I trymestrze takie zagrożenie istnieje (im wcześniejsza ciąża, tym większe ryzyko), dlatego w przypadku nie wykrycia przeciwciał przeciw wirusowi różyczki, zaleca się podanie immunoglobuliny.