Szczepionka przeciw rotawirusom

Czytaj więcej

W jakim wieku dziecka można podawać szczepionki przeciw rotawirusom?

Zgodnie z przyjętymi zalecaniami międzynarodowych komitetów ds. szczepień, bez względu na wybór szczepionki przeciw rotawirusom, pierwszą jej dawkę należy podać przed ukończeniem 12 tygodnia życia dziecka (a najlepiej to zrobić od 6 tyg. do 8 tyg. życia), tak aby cały cykl szczepienia, który w zależności od wybranej szczepionki powinien obejmować 2 lub 3 dawki, zakończyć najlepiej przed ukończeniem 24 tygodnia życia dziecka. Wiek ten można przekroczyć w wyjątkowych sytuacjach kiedy korzyści z późniejszego rozpoczęcia i dokończenia całego cyklu szczepień przewyższają ryzyko niekorzystnych następstw, np. w sytuacji planowanego pobytu w szpitalu przed planowaną operacją.

Zgodnie z zapisami w Charakterystyce Produktu Leczniczego:

szczepionkę Rotarix podajemy w dwóch dawkach podanych w odstępie nie krótszym niż 4 tyg., pierwsza dawka w wieku od 6 tyg. ostania dawka w wieku do 24 tyg. życia (optymalnie do 16 tyg. życia).
szczepionkę Rotateq podajemy w trzech dawkach podanych w odstępie nie krótszym niż 4 tyg., pierwsza dawka w wieku od 6 tyg. ostania dawka w wieku do 32 tyg. życia (optymalnie do 20-22 tyg. życia).

Przestrzeganie tej granicy wieku jest związane z tym, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia wgłobienia jelita i uniknąć choćby przypadkowej zbieżności szczepienia i naturalnie występujących w tym okresie życia rzadkich zdarzeń wgłobienia jelita.

Czy szczepionki przeciw rotawirusom można podawać z innymi szczepionkami?

Szczepionki przeciw rotawirusom można podawać z innymi szczepieniami obowiązkowymi i zalecanymi, które są wskazane w Programie Szczepień Ochronnych (PSO) do podawania w tym samym czasie.

Można podać szczepionkę przeciw rotawirusom (żywą) w czasie tej samej wizyty razem z inną szczepionką inaktywowaną zwykle podawaną w pierwszych miesiącach życia. Można podanie szczepionki żywej oraz inaktywowanej/inaktywowanych rozdzielić, ale nie obowiązuje wówczas zachowanie odstępu 1 mies., praktykuje się podanie po ok. 2 tyg., aby łatwiej było ocenić ewentualne niepożądane odczyny poszczepienne.

W badaniach klinicznych potwierdzono bezpieczeństwo i skuteczność podawania w czasie tej samej wizyty szczepionki przeciw pneumokokom PCV-13 (a wcześniej PCV7) podawanej z którąkolwiek z dostępnych na rynku dwóch szczepionek przeciw rotawirusom.

Najmniej danych z badań klinicznych dotyczy podawania w tym samym czasie szczepionki DTP (przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi z całokomórkowym składnikiem krztuśca) ze szczepionką przeciw rotawirusom.

Aktualne dane dotyczące możliwości podawania danej szczepionki z innymi można znaleźć z Charakterystyce Produktu Leczniczego (ChPL) w punkcie 4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Informacje w Charakterystyce Produktu Leczniczego w punkcie 4.5 dla szczepionki Rotarix:
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Szczepionka Rotarix może być podawana jednocześnie ze wszystkimi wymienionymi poniżej szczepionkami monowalentnymi lub skojarzonymi [w tym szczepionkami sześciowalentnymi (DTPa-HBV-IPV/Hib)]: szczepionką błoniczo-tężcowo-krztuścową pełnokomórkową (DTPw), szczepionką błoniczo-tężcowo-krztuścową bezkomórkową (DTPa), szczepionką przeciw Haemophilus influenzae typ b (Hib), szczepionką inaktywowaną przeciw poliomyelitis (IPV), szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (HBV), skoniugowaną szczepionką pneumokokową oraz skoniugowaną szczepionką meningokową grupy C (MenC). Badania kliniczne wykazały brak zmian odpowiedzi immunologicznej i profilu bezpieczeństwa podawanych szczepionek.

Informacje w Charakterystyce Produktu Leczniczego w punkcie 4.5 dla szczepionki Rotateq:
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne podanie szczepionki RotaTeq z innymi szczepionkami, zawierającymi jeden lub więcej
spośród następujących antygenów, w wieku około 2, 4 i 6 miesięcy wykazało, że odpowiedzi
immunologiczne oraz profile bezpieczeństwa podawanych szczepionek nie ulegały zmianom:
– ze szczepionką przeciw błonicy-tężcowi-acelularną przeciw krztuścowi (DTaP)
– ze szczepionką przeciw Haemophilus influanze typu B (Hib)
– ze szczepionką przeciw poliomyelitis, inaktywowaną (IPV)
– ze szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzw B)
– ze szczepionką przeciw pneumokokom, skoniugowaną (PCV)
Wykazano, że po jednoczesnym podaniu szczepionki RotaTeq ze szczepionką DTaP-IPV-HBV-Hib
(Infanrix hexa) w wieku około 2, 3 i 4 miesięcy, odpowiedź immunologiczna oraz profil
bezpieczeństwa obu szczepionek podanych jednocześnie były niezmienione w porównaniu
z podaniem każdej z nich oddzielnie.
Wykazano, że po jednoczesnym podaniu szczepionki RotaTeq ze szczepionką przeciw
meningokokom grupy C, skoniugowaną (MenC, badana była szczepionka skoniugowana
z toksoidem tężcowym) w wieku 3 i 5 miesięcy (przeważnie w tym samym czasie co szczepionka
DTaP-IPV-Hib) z podaniem trzeciej dawki szczepionki RotaTeq w wieku około 6 miesięcy,
odpowiedź immunologiczna na RotaTeq i MenC była niezmieniona. Profil bezpieczeństwa
szczepionek podanych jednocześnie był zadowalający. Dlatego też szczepionkę RotaTeq można podawać jednocześnie ze szczepionkami monowalentnymi lub skojarzonymi zawierającymi jeden lub więcej spośród następujących antygenów: DTaP, Hib, IPV lub HBV, PCV i MenC.

MATERIAŁY DO POBRANIA

Ostatnia aktualizacja: 5 grudnia 2024

Poprzednia strona

Następna strona

Materiały źródłowe

Abbasi J. After Rotavirus Vaccine, Australia’s Type 1 Diabetes Incidence Declines. JAMA 2019;321(13):1241-1242.
Aldean J.A. i wsp. Recommendations for vaccination against ROTAvirus in PREMature newborns (ROTAPREM). An Pediatr (Barc) 2019;91:207.
Anderson E.J., Weber S.G., „Rotavirus infection in adults”, Lancet Infect Dis 2004,4(2): 91-9.
Bernstein D.I. i wsp. Rotavirus overview. Pediatr Infect Dis 2009;28:50-53.
Prevention of rotavirus gastroenteritis among infants and children: recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR 2009;58(No.RR-2).
Diez-Domingo i wsp. Primary care-based surveillance to estimate the burden of rotavirus gastroenteritis among children aged less than 5 years in six European countries (SPRIK). Eur J Pediatr 2011;170:213-222.
Esposito S. i wsp. Rotarix and RotaTeq administration to preterm infants in the neonatal intensive care unit: Review of available evidence. Vaccine 2018;36:5430-5445.
European Centre for Disease Prevention and Control. Expert opinion on rotavirus vaccination in infancy, ECDC, 2017.
Fischer T.K., Bresee J.S., Glass R.I., „Rotavirus vaccines and the prevention of hospital-acquired diarrhea in children”, Vaccine 2004; 22 Suppl 1: S 49-54.
Hungerford D. i Iturriza-Gómara M. EuroRotaNet; Annual report 2018, September 2019.
Korycka M., „Szczepionka przeciwko zakażeniu rotawirusami”, „Wakcynologia”, wyd. II, red. W. Magdzik i wsp., J Medica Press, 2007, str. 499-502.
Kuchar E. i wsp. Rotawirusy jako czynnik etiologiczny zakażeń szpitalnych w Polsce- przegląd systematyczny z metaanalizą 11 badań. Przegl Epidemiol 2012;66:409-415.
Mrukowicz J. i wsp. Szczepienie wcześniaków przeciwko rotawirusom w szpitalu. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Wakcynologii. Medycyna Praktyczna-Szczepienia 2019;2;1-8.
Pickering L.K., Baker C.J., Long S.S., McMillan J.A., eds. Red Book: 2006 Report of the Committee on Infectious Diseases. 27th ed. Elk Grove Village, IL: American Academy of Pediatrics, 2006.
Poelaert i wsp. A review of recommendations for rotavirus vaccination in Europe: Arguments for change. Vaccine 2018;36:2243-53.
Pollard S.L. i wsp. Estimating the herd immunity effect of rotavirus vaccine. Vaccine 2015;33:3795-3800.
Rekomendacja Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w sprawie zasadności stosowania w powszechnych szczepieniach szczepionki przeciwko rotawirusom (z dnia 4 października 2019 r.).
Rosillon D. i wsp. Risk of intussusception after rotavirus vaccination: meta-analysis of postlicensure studies. Pediatr Infect Dis J 2015;34:763-768.
Sabbe M. i wsp. Sustained low rotavirus activity and hospitalisation rates in the post-vaccination era in Belgium, 2007 to 2014. Euro Surveill 2016;21(27): pii=30273.
Soriano-Gabarro M., Mrukowicz J., Vesikari T., Verstraeten T., „Burden of rotavirus disease in European Union countries”, Pediatr Infect Dis J 2006; 25 (1 Suppl): S7-S11.
Stanowisko WHO dot. szczepionek przeciwko rotawirusom w języku angielskim i francuskim, Weekly Epidemiological Record No. 32, 2007, 82, str. 285–296.
Tran A.N. i wsp. Impact on affected families and society of severe rotavirus infections in Swedish children assessed in a prospective cohort study. Infect Dis (Lond) 2018;50:361-371.
Vesikari T. i wsp. ESPID consensus recommendation for rotavirus recommendation for rotavirus vaccination in Europe. J Pediatr Infect Dis 2015; 34:635-643.
WHO. Post-marketing surveillance of rotavirus vaccine safety. WHO/IVB/09-01.
Vaccine in National Immunization Programme Update. January 2020 .
Załęski A. i wsp. Biegunka rotawirusowa – możliwe korzyści z wprowadzenia powszechnych szczepień przeciwko rotawirusom do PSO w Polsce. Standardy Medyczne Pediatria 2018; 2.