Szczepionka przeciw cholerze

Według danych WHO w 2018 roku 34 kraje odnotowały łącznie 499 447 przypadków cholery i 2 990 zgonów. Współczynnik śmiertelności wynosił 0,6%.

W Europie cholera jest rzadką choroba podróżujących. W 2017 roku 5 krajów EU/EEA zgłosiło 17 potwierdzonych laboratoryjnie przypadków cholery. Wszystkie te przypadki zostały zawleczone z terenów endemicznego występowania cholery (Afryka, Azja, Ameryka Środkowa).

Na mapie zaznaczono kraje gdzie odnotowywane są przypadki cholery.

Ostatnia pandemia cholery miała miejsce w 1961 roku w Południowej Azji, w 1971 w Afryce i w 1991 roku w Ameryce.

W 2015 roku wybuchła duża epidemia cholery w Tanzanii, która trwa do tej pory. Według danych WHO z 22 kwietnia 2016 r. odnotowano tam 24 108 przypadków, w tym 378 zgonów (więcej informacji).

W roku 2015 odnotowano również epidemię cholery w Demokratycznej Republice Konga (prawie 20 000 przypadków) oraz w Iraku (prawie 3000 przypadków). Rok wcześniej, tj. w 2014 odnotowano prawie 600 przypadków cholery w Południowym Sudanie. Około 200 przypadków zarejestrowano w Meksyku w 2013 roku. Natomiast w 2012 roku epidemia cholery w Sierra Leone objęła prawie 20 800 przypadków.

Wcześniej odnotowano dużą epidemię cholery w 2009 roku w Zimbabwe oraz w 2010 roku na Haiti, gdzie na przestrzeni 1 roku odnotowano prawie 0,5 mln przypadków cholery i ponad 6 200 zgonów z powodu cholery.

Według danych WHO, w 2014 roku na świecie zarejestrowano 190 549 przypadków cholery, wśród których 2231 zakończyło się zgonem. Wśród wszystkich przypadków cholery 55% wystąpiło na kontynencie afrykańskim, 30% w Azji, a 15% na obszarze Ameryk.

W Europie w latach 2008-2012 (dane ECDC) odnotowano w sumie 118 przypadków cholery, z czego najwięcej tj. 83 w Wielkiej Brytanii. Wszystkie te przypadki zostały zawleczone z terenów endemicznych cholery (Afryka, Azja, Ameryka).

W Polsce zarejestrowana jest inaktywowana szczepionka przeciw cholerze.

Szczepionka zawiera całe zabite temperaturą lub formaldehydem bakterie przecinkowca cholery – Vibrio cholerae O1 oraz oczyszczoną rekombinowaną podjednostkę toksyny cholerycznej CTB.

Szczepionka jest podawana doustnie jako zawiesina i granulat musujący.

Szczepionka pobudza powstawanie przeciwciał przeciw składnikom bakterii wywołującym cholerę, przeciw toksynie cholerycznej oraz przeciw szczepom Escherichia coli (ETEC), najczęstszemu czynnikowi biegunek podróżnych.

Inaktywowana doustna szczepionka przeciw cholerze jest zalecana do stosowania w następujących sytuacjach:

• dla dzieci powyżej 2 lat i dorosłych, którzy planują podróż lub dłuższy pobyt w kraju występowania cholery,
• personelowi służby zdrowia, służb ratunkowych, itp. delegowanym w zagrożone tereny.

Podstawowe szczepienie dzieci w wieku od 2 do 6 lat obejmuje 3 dawki podawane doustnie w odstępie od 1 do 6 tygodni. Dawkę przypominającą podaje się po 6 miesiącach.
Dzieci powyżej 6 lat i osoby dorosłe otrzymują 2 dawki szczepionki w odstępie od 1 do 6 tygodni oraz dawkę przypominającą po 2 latach.

Ochrona po szczepieniu pojawia się po 1 tygodniu po zakończenia szczepienia podstawowego, dlatego wszystkie dawki szczepionki należy przyjąć przynajmniej 1 tydzień przed planowanym wyjazdem.

Szczepienie przeciw cholerze nie jest wymagane przy wjeździe do któregokolwiek kraju.