Szczepionka przeciw wściekliźnie

Szczepionki przeciw wściekliźnie dla ludzi należą do grupy szczepionek inaktywowanych, w ich skład wchodzi zabity wirus wścieklizny. W związku z tym nie ma żadnego narażenia na zakażenie osoby zaszczepionej.
Po podaniu szczepionki mogą występować:

• lekkie odczyny miejscowe, np. zaczerwienienie, obrzęk, bolesność lub świąd w miejscu podania szczepionki,
• ogólne odczyny, np. ból i /lub zawrót głowy, bezsenność, gorączka, ból brzucha, kołatanie serca,
• sporadycznie zgłaszano ciężkie odczyny neurologiczne, ale brak jest dowodów na ich związek z podaniem szczepionki.

Informacje o profilaktyce oraz występowaniu wścieklizny na danym terenie najłatwiej uzyskać w Powiatowych Stacjach Sanitarno- Epidemiologicznych.

Szczepienia profilaktyczne (szczepienia przedekspozycyjne) można zrealizować we wszystkich podmiotach wykonujących szczepienia lub w wytypowanych poradniach, gdzie realizowane są szczepienia podróżujących. W przypadkach narażenia zawodowego profilaktyczne szczepienia przeciw wściekliźnie finansuje pracodawca.

Organizacja szczepień poekspozycyjnych przeciw wściekliźnie może różnić się w zależności od regionu Polski. W praktyce szczepienia poekspozycyjne po narażeniu można wykonać w Poradniach Chorób Zakaźnych. Kwalifikację do szczepienia prowadzi lekarz chorób zakaźnych. Swoista immunoglobulina do przeprowadzenia profilaktyki bierno-czynnej jest dostępna jedynie na oddziałach zakaźnych.