Szczepionka przeciw wściekliźnie

W Polsce wścieklizna występuje najczęściej u zwierząt dzikich- lisów jenotów, kun, łasic, nietoperzy oraz zwierząt domowych (głównie psów i kotów).

Ze względu na dobrą profilaktykę wścieklizny w Polsce, od wielu lat nie odnotowuje się zachorowań na wściekliznę u ludzi. Ostatni zgon z powodu wścieklizny wystąpił w 2002 roku.

W 2018 roku oraz 2019 roku zaszczepiono przeciw wściekliźnie odpowiednio 7 544 i 8 886 osób po pogryzieniu przez zwierzęta podejrzane o wściekliznę lub po kontakcie z ich ślina (szczepienia po narażeniu).

Wścieklizna występuje na całym świecie z wyjątkiem Antarktyki i niektórych wysp (np. Wielkiej Brytanii). W krajach rozwiniętych wścieklizna została prawie całkowicie wyeliminowana dzięki szczepieniom, ale w wielu regionach jest to wciąż groźna, śmiertelna i częsta choroba.

W wielu krajach Indiach, Chinach, Ameryce Łacińskiej, na Karaibach, a nawet w Stanach Zjednoczonych wścieklizna to problem społeczny.

W Indiach występuje wścieklizna miejska przenoszona przez psy, koty małpy.

Pomimo tego, że szczepienia przeciw wściekliźnie są dostępne od ponad wieku, z powodu tej przerażającej choroby każdego roku umiera 59 000 osób, z czego 40% to dzieci mieszkające w Azji i Afryce. Co 9 minut na świecie 1 osoba umiera na wściekliznę. Większość ofiar to dzieci pogryzione przez psa.

Zachorowania na wściekliznę w Europie występują bardzo rzadko. Dotyczą osób pogryzionych przez psa w czasie podróży do krajów Azji i Afryki. W 2017 odnotowano 1 taki przypadek– 10 letni chłopiec zachorował na wściekliznę po pogryzieniu przez psa w czasie podróży w Sri Lance. Wcześniej w 2014 roku – odnotowano 3 podobne sytuacje.