Czy szybsze wezwanie na szczepienie obowiązkowe w 6. roku życia jest prawidłowe?
Zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych dziecku w 6. roku życia (po ukończeniu 5 lat) należy podać dawki przypominające szczepionki:
- przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (szczepionka DTaP przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi z bezkomórkowym składnikiem krztuśca),
- przeciw poliomyelitis (szczepionka inaktywowana IPV),
- przeciw odrze, śwince i różyczce (szczepionka MMR).
Generalnie szczepienia zaplanowane w 6. roku życia należy realizować, kiedy dziecko ukończy 5 lat.
W obecnej sytuacji zdarzają się sytuacje, że na szczepienie wzywane są dzieci przed ukończeniem 5. roku życia.
Jest to dopuszczalne, choć powinno być wyjątkiem, a nie regułą. Trudno określić jednoznacznie okres czasu, o który można przyspieszyć podanie tych szczepionek. W przypadku szczepionki MMR nie ma to większego znaczenia, gdyż cykl szczepienia obejmuje podanie 2 dawek szczepionki, a odstęp między nimi nie może być krótszy niż 6 tygodni. W przypadku dawek przypominających szczepionki DTaP i szczepionki IPV trudno jednoznacznie określić, o ile wcześniej (względem wieku wymienionego w PSO) można je podać. Może to być zasadne w przypadku obawy, że szczepienie nie będzie mogło być zrealizowane w terminie przewidzianym w PSO. Nie wpłynie to na końcową skuteczność ani bezpieczeństwo szczepienia. Trzeba jednak pamiętać, że wydłuża się czas do podania kolejnej dawki przypominającej szczepionki DTaP, co sprawia, że ochrona przeciw tężcowi może być niepełna (w razie ewentualnej ekspozycji konieczne rozważenie profilaktyki poekspozycyjnej).
