Kwalifikacja do szczepień przeciw COVID-19

Przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych (podobnie jak występowanie zaburzeń krzepnięcia) nie stanowi przeciwwskazania do szczepienia przeciw COVID-19. Jest to jednak sytuacja wymagająca szczególnej ostrożności, podobnie jak w przypadku innych szczepionek podawanych domięśniowo, gdyż wiąże się z ryzykiem wystąpienia krwiaka w miejscu wstrzyknięcia.

Podjęcie decyzji o szczepieniu wymaga znajomości ryzyka wystąpienia krwawienia u danego pacjenta na podstawie rodzaju i dawki stosowanego leku. Iniekcje domięśniowe nie są wymieniane wśród zabiegów obarczonych wysokim ryzykiem krwawienia, niemniej dobrze jest skonsultować to z lekarzem, który prowadzi leczenie przeciwzakrzepowe i który w razie potrzeby zleci odstawienie leku lub jego zmianę na heparynę drobnocząsteczkową.

W razie wykonywania szczepienia u osoby przyjmującej leki przeciwzakrzepowe należy użyć cienkiej igły ≤0,5 mm (≥23 G) i zastosować mocny ucisk miejsca wstrzyknięcia przez co najmniej 2 minuty (nie rozcierać). Należy poinformować pacjenta o ryzyku powstania krwiaka.

Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Komitetu Doradczego ds. Szczepień ACIP (Advisory Committee on Immunization Practices) przed podaniem szczepionki nie zaleca się wykonywania aspiracji, gdyż w okolicach anatomicznych ciała wybieranych do wstrzyknięcia szczepionek nie przebiegają większe naczynia krwionośne.

Wybierając typowe anatomiczne miejsca do szczepienia nie ma powodów, żeby aspirować podczas tego zabiegu. Dotyczy to szczepień dzieci, młodzieży i dorosłych. Mamy duże doświadczenia z wykonywaniem szczepień bez aspiracji ze Stanów Zjednoczonych czy krajów Europy Zachodniej.

Aspiracja wydłuża czas wykonania samego szczepienia, co ma znaczenie np. u dzieci, które bywają niespokojne. Aspiracja może powodować również problemy techniczne, np. wysunięcie igły.