Różyczka od 2004 r. do 2020 r. objęta jest programem eliminacji koordynowanym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Różyczka jest łagodną chorobą wieku dziecięcego, jednak w przypadku zakażenia nieuodpornionej ciężarnej może spowodować z prawdopodobieństwem 95% wady wrodzone płodu (różyczka wrodzona), których ciężkość jest uzależniona od tygodnia ciąży, w którym doszło do kontaktu z wirusem.

Różyczka odpowiada cechom choroby możliwej do eliminacji, ponieważ:

• rezerwuarem wirusa jest jedynie człowiek,
• po przebytym zakażeniu nie stwierdzono nosicielstwa wirusa,
• środowisko nie jest skażone tymi patogenami,
• istnieje skuteczny środek zapobiegawczy w postaci bezpiecznej szczepionki.

Różyczka pozostaje rejestrowana na podstawie rozpoznań klinicznych, bez wymaganego potwierdzenia laboratoryjnego, co skutkuje zgłaszaniem wielu chorób wysypkowych jako różyczka.

Strategia eliminacji różyczki obejmuje:

• rejestrowanie i zgłaszanie podejrzeń przypadków różyczki,
• wprowadzenie potwierdzeń laboratoryjnych każdego podejrzenia o zachorowanie na różyczkę,
• ustalenie szczepów krążących na danym terenie i klasyfikacja przypadków, zachorowań na różyczkę jako wywołanych szczepem rodzimym, względnie szczepem zawleczonym. Wymaga to zastosowania metod izolacji wirusa w hodowli komórkowej lub wykrycie materiału genetycznego wirusa, a następnie jego genotypowanie. Za szczep rodzimy przyjmuje się szczep, który krąży na danym terenie powyżej 12 miesięcy.