Przypadki błonicy w Regionie Europejskim WHO

Opublikowano w dniu: 6 września 2022

Od początku 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r. w regionie Europejskim WHO zgłoszono 57 przypadków błonicy. Dominującym obrazem klinicznym była błonica skórna (44 przypadki, 77%). 37 przypadków (65%) zgłoszono wśród osób ubiegających się o azyl lub uchodźców z Afganistanu. Lekarze badający lub opiekujący się pacjentami ze zmianami skórnymi, takimi jak głębokie nietypowe owrzodzenia powinni brać pod uwagę czynnik w postaci bakterii maczugowca błonicy. Ryzyko rozprzestrzenienia się choroby jest większe w zamkniętych i zatłoczonych przestrzeniach. Ochronę przed zachorowaniem na błonicę są szczepienia, w tym wysoki stan zaszczepienia 3 dawkami szczepionki przeciw błonicy i zalecanymi dawkami przypominającymi we wszystkich populacjach.

W okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2022 r. w Europejskim Regionie WHO wykryto 57 przypadków błonicy. Większość przypadków wystąpiła latem, od czerwca do sierpnia. Zachorowania zgłosiły Austria, Francja, Niemcy, Włochy, Szwajcaria i Wielka Brytania. 45 z 57 zgłoszonych przypadków dotyczyło błonicy skórnej: 42 z nich było spowodowane przez maczugowca błonicy Corynebacterum diphtheriae. Toksynogenne szczepy maczugowca błonicy wykryto w 27 przypadkach.
Klasyczny obraz błonicy atakujący układ oddechowy zgłoszono w 4 przypadkach tym jeden przypadek śmiertelny. Kolejnych 8 przypadków sklasyfikowano jako łagodną błonicę oddechową lub bezobjawową.
Większość zgłoszonych przypadków dotyczyła migrantów poszukujących azylu lub uchodźców z Afganistanu (37 przypadków), z Algierii, Kamerunu, Pakistanu lub Syrii.
Błonica, określana też jako dyfteryt, krup lub dławiec, jest ostrą i ciężką chorobą zakaźną, wywoływaną przez bakterie zwane maczugowcami błonicy. Do zakażenia dochodzi głównie drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub nosicielem. Objawy pojawiają się początkowo w miejscu kolonizacji bakterii, czyli w gardle, na migdałkach podniebiennych, w krtani, rzadziej w nosie, na spojówkach i błonach śluzowych narządów płciowych. W miejscach wniknięcia do organizmu bakterie wywołują martwicę tkanek, tzw. pseudobłony rzekome mające postać szarych, półprzezroczystych lub czarnych nalotów, krwawiących przy próbie oderwania. Razem z powiększającymi się szyjnymi węzłami chłonnymi i obrzękiem szyi mogą prowadzić do zwężenia światła gardła i krtani oraz zgonu w wyniku niewydolności oddechowej lub zatrzymania krążenia. Maczugowce błonicy wydzielają silną toksynę błoniczą, która rozprzestrzeniając się w organizmie, może prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu wielu narządów, tj. zapalenia mięśnia sercowego, martwicy cewek nerkowych. Mogą również wystąpić powikłania neurologiczne, takie jak porażenie podniebienia i tylnej ściany gardła, porażenie mięśni odpowiedzialnych za ruchy gałek ocznych, porażenia kończyn i mięśni twarzy.
Zachorowaniom na błonicę i epidemii błonicy można zapobiec jedynie poprzez utrzymanie wysokiego stanu zaszczepienia 3 dawkami szczepionki przeciw błonicy dzieci i podawaniu wszystkich zalecanych dawek przypominających nastolatkom i dorosłym.