W jakim czasie po przechorowaniu COVID-19 można przeprowadzić szczepienie?

Przebycie COVID-19 w przeszłości nie stanowi przeciwwskazania do szczepień. Odporność naturalna w przebiegu zakażenia różni się w zależności od osoby. U istotnej grupy ozdrowieńców naturalna odporność jest słaba, a szczepienie może skutecznie zwiększyć i poprawić ochronę przed ponownym zachorowaniem.

Osoby, które przebyły chorobę wywołaną zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 (ozdrowieńcy), są poddawane szczepieniu ochronnemu przeciw COVID-19 w terminie nie wcześniejszym niż 3 miesiące od daty uzyskania pozytywnego wyniku testu na obecność wirusa SARS-CoV-2.

Wskazanie to dotyczy również pacjentów, którzy po otrzymaniu pierwszej dawki mieli dodatni wynik testu na obecność wirusa SARS-CoV-2. W tym przypadku drugą dawkę szczepionki otrzymują w terminie nie wcześniejszym niż 3 miesiące od dnia uzyskania pozytywnego testu na obecność wirusa SARS-CoV-2.

Wydłużenie odstępu podania drugiej dawki (o zalecany powyżej 3 miesięcy) preparatem szczepionkowym z dwudawkowym schematem szczepienia, nie wymaga powtarzania całego schematu szczepienia. Zaleca się uzupełnienie tylko drugiej, zaległej dawki szczepionki.

Od 11.03.2021 r. szczepienia ozdrowieńców reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 447), gdzie w § 29 ust. 1a wskazano, że osoby, które przebyły chorobę wywołaną zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, są poddawane szczepieniu przeciw COVID-19 w terminie nie wcześniejszym niż 3 miesiące od dnia uzyskania pozytywnego testu na obecność wirusa SARS-CoV-2. Nie dotyczy to osób z następującymi stanami zwiększającymi ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19: dializowanych z powodu przewlekłej niewydolności nerek, z chorobą nowotworową, u których od 2020 roku prowadzono leczenie chemioterapią lub radioterapią, poddawanych przewlekłej wentylacji mechanicznej, po przeszczepach komórek, tkanek i narządów, u których prowadzono leczenie immunosupresyjne, u których diagnozowano chorobę nowotworową, a nie rozpoczęto leczenia, lub zakwalifikowano do leczenia chemioterapią lub radioterapią ale nie rozpoczęto leczenia, oczekujących na przeszczepienie.