Na czym polega pierścieniowa strategia szczepień?

Pierścieniowa strategia szczepień (ring vaccination) polega na wykryciu nowego zachorowania i zaszczepieniu wszystkich osób z bliskiego kontaktu (każdego z kim osoba chora kontaktowała się w ciągu ostatnich kilku dni) oraz w drugiej kolejności osób kontaktujących się z osobami z bliskiego kontaktu. Dzięki tej metodzie można przerwać łańcuch zakażeń.

Takie działanie nazwano strategią pierścieniową ponieważ szczepimy najpierw „pierścień wokół pacjenta”, a następnie drugi „pierścień wokół bliskich kontaktów z pacjentem”.
Wyzwaniem w zastosowaniu tej strategii jest jej wdrożenie, w tym głównie zidentyfikowanie i śledzenie wszystkich kontaktów, co wymaga szczegółowych dociekań, poszukiwań osób z kontaktu, rozmów z nimi, przygotowania listy osób z kontaktu i zorganizowania szczepień.

Pierścieniową strategię szczepień stosowano historycznie w kontrolowaniu zagrożeń związanych z kilkoma chorobami zakaźnymi. Stosowano ją już przy zwalczaniu ospy prawdziwej, a ostatnio przy zwalczaniu epidemii gorączki Ebola w Kongo (2018-2020).
Strategia ta szczepień stanowi dobre rozwiązanie w przypadku ograniczonej dostępności do określonej szczepionki.

Obecnie w odpowiedzi na zagrożenie ospą małpią Kanada, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone wdrożyły pierścieniową strategię szczepień. Osobom, które miały kontakt z chorym na ospę małpią, podaje się szczepionkę przeciwko ospie prawdziwej, by zatrzymać epidemię ospy małpiej. Szczepione są osoby bezpośrednio narażone oraz osoby, które mają bliski kontakt z daną osobą, takie jak rodzina i przyjaciele. Strategia ta opiera się w znacznym stopniu na szybkiej identyfikacji przypadków (co oznacza optymalną edukację i testowanie) oraz skutecznym śledzeniu kontaktów.

Szczepionki przeciw ospie prawdziwej zapewniają ochronę przed ospą małpią przed ekspozycją. Pomagają również w zapobieganiu chorobie lub złagodzeniu jej przebiegu po ekspozycji na zakażenie. CDC zaleca podanie szczepionki przeciw ospie prawdziwej w ciągu czterech dni od pierwszego narażenia (i do 14 dni w przypadku braku objawów), aby zapobiec wystąpieniu choroby.