Jakie zasady należy zachować przy szczepieniu dzieci przeciw grypie?

Niemowląt poniżej 6 miesięcy nie szczepi się przeciw grypie. Ochronę w tej grupie zapewnia szczepienie przyszłych matek (kobiety mogą być szczepione w dowolnym okresie ciąży) oraz szczepienia osób z bezpośredniego kontaktu dziecka.

• Szczepionkę we wstrzyknięciu można podać dziecku po ukończeniu 6 miesiąca życia.
• Szczepionkę donosową można podać dziecku po ukończeniu 24 miesięcy życia.

Dzieciom powyżej 6 miesiąca życia (od 7 miesiąca życia) do ukończonych 2 lat można podać szczepionkę inaktywowaną we wstrzyknięciu podawaną domięśniowo. Dzieci w tej grupie wiekowej, które nie były szczepione przeciw grypie, powinny otrzymać 2 dawki szczepionki w odstępie 4 tygodni.

Dzieciom od 3. roku życia (ukończone 2 lata) do ukończonych 18 lat można podać:

• szczepionkę inaktywowaną, domięśniowo;
• szczepionkę żywą (atenuowaną) z osłabionymi wirusami grypy, donosowo, podawaną do każdej dziurki.

Dzieciom od 3. roku życia (ukończone 2 lata) do ukończonych 18 lat, które należą do grupy ryzyka klinicznego lub mają kontakt domowy z osobą z obniżoną odpornością można podać: szczepionkę inaktywowaną, domięśniowo.

Dziecko, które nie skończyło jeszcze 9 lat i nie otrzymało do tej pory dwóch dawek szczepionki przeciw grypie (nie muszą być podane w jednym sezonie), powinno dostać 2 dawki podane w odstępie co najmniej 4 tygodni. Szczepionkę podaje się domięśniowo w przednio-boczną część uda u niemowląt i małych dzieci, a  w mięsień naramienny u starszych dzieci.

Szczepionkę przeciw grypie można podać na jednej wizycie z każdą inną szczepionką. Wyjątkiem jest szczepionka donosowa, której nie zaleca się podawać z innymi szczepionkami żywymi, np. MMR przeciw odrze, śwince i różyczce.

Przeciwwskazaniem do szczepienia jest reakcja anafilaktyczna lub ciężka reakcja alergiczna po poprzedniej dawce szczepionki lub na którykolwiek ze składników szczepionki. Żywa szczepionka donosowa jest dodatkowo przeciwwskazana u dzieci z ciężkim niedoborem odporności spowodowanym stanami chorobowymi lub leczeniem immunosupresyjnym, w tym chorych na ostrą lub przewlekłą białaczkę, chłoniaki, niedobory odporności typu komórkowego, z AIDS, dzieci otrzymujących wysokie dawki glikokortykosteroidów (prednizolon w dawce co najmniej 2 mg/kg m.c. dziennie przez tydzień lub 1 mg/kg m.c. dziennie przez miesiąc albo równoważne dawki innych  glikokortykosteroidów, dzieci otrzymujących terapię salicylanami, osób z alergią na żelatynę.