Stosowanie skojarzonych szczepionek przeciw błonicy, tężcowi oraz krztuścowi nie wpływa na umieralność niemowląt w Australii

Australijscy badacze pod kierunkiem dr Katherine Duszynski postanowili przeprowadzić retrospektywną analizę wpływu szczepień na umieralność niemowląt pod wpływem doniesień o możliwych „niespecyficznych efektach” szczepień przeciw błonicy, tężcowi oraz krztuścowi w niektórych społecznościach afrykańskich. W tym celu przeanalizowano dane o zarejestrowanych zgonach niemowląt w powiązaniu z datą ich zaszczepienia różnymi preparatami szczepionek. W analizie porównano częstość zgonów w 30 dni po zaszczepieniu każdą z 3 pierwszych dawek szczepionki DTaP (szczepionka 3 w 1) oraz szczepionek DTaP-IPV (szczepionka 4 w 1) lub szczepionki DTaP-IPV+Hib+wzwB (szczepionka 6 w 1), stosowanych w różnych okresach. Oprócz umieralności bez względu na przyczynę („all-cause mortality”) badacze analizowali wpływ szczepień na niespecyficzne przyczyny zgonów („non-specific causes”), obejmujące zespół nagłego zgonu niemowląt (SIDS) oraz zgony z niewyjaśnionych przyczyn.

Częstość zgonów w 30 dni po zaszczepieniu była niska i zmniejszała się po kolejnych dawkach szczepionek DTaP i wynosiła:

• 127 zgonów na 100 000 osobo-lat wśród dzieci szczepionych w 2 miesiącu życia
• 90 zgonów na 100 000 osobo-lat wśród dzieci szczepionych w 4 miesiącu życia
• 59 zgonów na 100 000 osobo-lat wśród dzieci szczepionych w wieku 6 miesięcy.

Nie zaobserwowano zwiększenia ryzyka zgonu dla żadnej z wysoko-skojarzonych szczepionek, w porównaniu ze szczepionką DTaP.

Częstość niespecyficznych przyczyn zgonów w 30 dni po zaszczepieniu również zmniejszała się po kolejnych dawkach w 2, 4 oraz 6 miesiącach życia (68, 43, oraz 22 zgony na 100,000 osobo-lat). Wśród dzieci szczepionych w 2 oraz 6 miesiącach życia (pierwszą oraz trzecią dawką) żadna z wysoko-skojarzonych szczepionek nie wpływała na umieralność. Natomiast wśród dzieci szczepionych drugą dawką w 4 miesiącu życia, podanie szczepionki czteroskładnikowej DTaP-IPV (z antygenem przeciw poliomyelitis), oznaczało ryzyko zgonu blisko 4-krotnie niższe, w porównaniu ze szczepionką trójskładnikową DTaP.

Szczepionki skojarzone zawierające DTaP (przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi, z bezkomórkowym składnikiem krztuśca) podawane są dzieciom w ciągu pierwszych 2-ch lat życia w postaci schematu podstawowego (3 lub 4 dawki, w zależności od kraju), w postaci:

• szczepionki skojarzonej DTaP (3 w 1) oraz w oddzielnych wstrzyknięciach szczepionki przeciw poliomyelitis (IPV), przeciw Haemophilus influenzae typu b (Hib) oraz przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzwB);
• szczepionki skojarzonej DTaP-IPV (4 w 1) oraz w oddzielnych wstrzyknięciach szczepionki przeciw Haemophilus influenzae typu b (Hib) oraz przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzwB);
• szczepionki skojarzonej DTaP-IPV+Hib (5 w 1) oraz w oddzielnych wstrzyknięciach szczepionki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzwB);
• szczepionki skojarzonej DTaP-IPV+Hib+wzwB (6 w 1).

Źródło:

Duszynski KM i wsp. Use of different combination diphtheria-tetanus-acellular pertussis vaccines does not increase risk of 30-day infant mortality. A population-based linkage cohort study using administrative data from the Australian Childhood Immunisation Register and the National Death Index. Vaccine  2019, 37, 280-288.