Dlaczego szczepienia są ważne u osób z przewlekłą chorobą nerek?
Przewlekła choroba nerek (PChN) jest jednym z najczęstszych schorzeń przewlekłych. Szacuje się, że na PChN w Polsce choruje ponad 4,5 miliona osób.
PChN powoduje obniżenie odporności. Osoby chore są bardziej narażone na zakażenie oraz pobyty w szpitalu. Wśród pacjentów dializowanych, infekcje stanowią drugą, po chorobach układu krążenia, najczęstszą przyczyną zgonów.
Pacjenci z PChN powinni szczepić się zgodnie z ogólnymi zasadami zawartymi w Programie Szczepień Ochronnych. Niektóre szczepienia są dla pacjentów z PChN, zwłaszcza pacjentów w zaawansowanym stadium niewydolności nerek, szczególnie ważne.
Które szczepienia są szczególnie ważne dla pacjentów z przewlekłą chorobą nerek?
Wg Programu Szczepień Ochronnych oraz międzynarodowych rekomendacji pacjent z PChN powinien zaszczepić się przeciw: WZW typu B, grypie, pneumokokom, błonicy, tężcowi i krztuścowi, COVID-19, półpaścowi, syncytialnemu wirusowi oddechowemu (RSV).
WZW typu B
Chorzy na PChN słabiej odpowiadają na szczepienia w porównaniu do osób zdrowych. Dlatego zaleca się stosować podwójną dawkę szczepionki przeciw WZW typu B oraz rozszerzony schemat – 4 dawki (0, 1, 2, 6 miesięcy).
Zgodnie z PSO, u chorych na PChN należy monitorować odpowiedź poszczepienną. W przypadku wyniku badania anty-HBs <10 j.m. /l wykonanego po zakończeniu całego cyklu szczepienia (1–2 miesiące po podaniu ostatniej dawki szczepionki), zaleca się powtórzyć cały cykl od początku.
U pacjentów, u których wynik stężenia przeciwciał jest zadowalający (>10 j.m. /l), należy regularnie oceniać stężenie przeciwciał (co 6–12 mies.). Jeśli stężenie przeciwciał anty-HBs zmniejszy się do wartości <10 j.m. /l, pacjentowi należy podać dawkę przypominającą, a następnie ocenić stężenie przeciwciał anty-HBs po 1–2 miesiącach.
Szczepienie jest obowiązkowe (bezpłatne) osobom w fazie zaawansowanej choroby nerek z filtracją kłębuszkową poniżej 30 ml/min oraz osobom dializowanym.
Ocena stężenia przeciwciał anty-HBs u osób dializowanych jest refundowana.
Grypa
Pacjenci z PChN należą do grupy ryzyka ciężkiego przebiegu grypy. Szczepienie przeciw grypie zaleca się u pacjentów we wszystkich stadiach klinicznych PChN, również w okresie dializacyjnym i po transplantacji nerki.
Szczepienie należy wykonać co roku, najlepiej na początku sezonu grypowego od września lub przed szczytem zachorowań na grypę, który w Polsce trwa zwykle od stycznia do marca, choć można je wykonać w każdym okresie sezonu grypowego. Szczepienia należy rekomendować także osobom, które w danym sezonie przechorowały grypę
Pneumokoki
Pneumokoki są najczęstszym czynnikiem etiologicznym zapalenia płuc u chorych dializowanych.
Wykazano, że u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek ryzyko zgonu z powodu tego zakażenia jest 14–16 razy większe niż w populacji ogólnej.
1 dawka PCV-13 + 1 dawka PPSV-23 (odstęp ≥8 tyg.) oraz dawka przypominająca PPSV- 23 po 5 latach lub 1 dawka PCV-20.
Pacjentom, którzy już otrzymali dawkę PPSV-23, należy podać 1 dawkę PCV-13 po co najmniej roku. Szczepienie PPSV-23 należy powtórzyć po upływie 5 lat (pacjentom w wieku <65 lat nie zaleca się podawać >2 dawek szczepionki PPSV-23).
Błonica tężec, krztusiec
Szczepionkę ze składnikiem krztuścowym należy rekomendować szczególnie dorosłym mającym kontakt z noworodkami i niemowlętami.
Osoba dorosła, która w przeszłości otrzymała szczepienia podstawowe przeciw krztuścowi: dawka przypominająca Tdap, powtarzana co 10 lat.
Osoba, która nie otrzymała wcześniej szczepień podstawowych lub nie ma wiedzy na temat swoich szczepień: 3 dawki szczepienia podstawowego w schemacie 0, 1, 6–12 miesięcy. Można podać dawkę Tdap oraz dwie dawki Td. Najlepiej jako pierwszą w schemacie podać Tdap, a jako kolejne dawki szczepionki Td. Dawkę przypominającą Tdap, powtarzać co 10 lat.