Jak często można podawać szczepionkę ze składnikiem tężcowym?

Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych szczepionka przeciw tężcowi podawana jest w pierwszych dwóch latach życia dziecka w postaci 4 dawek jako szczepionka DTP/DTaP/DTaP-IPV-Hib/DTaP-IPV-Hib-wzwB. Kolejne dawki przypominające szczepionki ze składnikiem tężca podajemy w 6 r.ż. (szczepionka DTaP), w 14 r.ż. (szczepionka dTap ze zmniejszoną zawartością antygenów błonicy i krztuśca) oraz w 19 r.ż. (szczepionka dT). W sytuacji przeciwwskazań do podawania szczepionek ze składnikiem krztuścowym podajemy dawki szczepionki DT/dT lub T.

Zgodnie z ogólnymi zasadami szczepień, zaleceniami ekspertów oraz zapisami w Charakterystyce Produktu Leczniczego szczepionek ze składnikiem tężcowym podawanych dorosłym kolejne dawki w postaci szczepionki dT należy podawać w oficjalnie zalecanych odstępach czasowych co 10 lat. Ze względu na ochronę przeciw krztuścowi w wielu krajach, w tym również w Polsce, zaleca się podanie dawki szczepionki typu dTap zamiast szczepionki dT.

Pewnego rodzaju problemem jest zachowanie odstępów pomiędzy podawaniem kolejnych dawek szczepionek zawierających składnik tężca w przypadku uzupełniania zaległych szczepień u osób dorosłych. Dodatkowo należy pamiętać, że składnik tężcowy zawsze wchodzi w skład szczepionek dTap (przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi) zalecanych również dorosłym. W czasie kiedy rejestrowano szczepionki typu dTpa (2005 r.) nie dysponowano dostatecznymi informacjami na temat reaktogenności szczepionek podawanych w krótkim odstępie czasu zawierających składnik tężca. Wyniki badań bezpieczeństwa szczepionek dTap podawanych z zachowaniem odstępu mniej niż 5 lat po szczepionce Td (w tym tak krótkiego jak 18 miesięcy) wskazują, że takie odstępy są dopuszczalne. Dwa badania prowadzone wśród dorosłych, gdzie dawkę Tdap lub Tdap-IPV podawano w odstępie krótszym niż 2 lata po dawce szczepionki  Td nie wykazały zwiększonego ryzyka wystąpienia miejscowych ani ogólnych niepożądanych działań poszczepiennych. Eksperci stoją na stanowisku, że w przypadku zwiększonego ryzyka zachorowania na krztusiec, korzyści ochrony przed tą chorobą przewyższają potencjalne ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych po podaniu szczepionki. Stąd też obowiązujące w wielu krajach zalecenia szczepień przeciw krztuścowi kobiety w każdej kolejnej ciąży. Podobne zalecenie jest również w polskim Programie Szczepień Ochronnych.

Źródła:

Liang J. i wsp. Prevention of Pertussis, Tetanus, and Diphtheria with Vaccines in the United States: Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). Recommendations and Reports / April 27, 2018 / 67(2);1–44.

Zalecenia Polskiej Grupy Ekspertów ds. Szczepień przeciwko krztuścowi dotyczące wskazań do stosowania skojarzonych szczepionek przeciwkrztuścowych (dTpa) u starszych dzieci, młodzieży i dorosłych (marzec 2010).

CDC. Updated recommendations for use of tetanus toxoid, reduced diphtheria toxoid and acellular pertussis (Tdap) vaccine from the Advisory Committee on Immunization Practices, 2010. MMWR Morb Mortal Wkly Rep 2011;60:13–5.

Ostatnia aktualizacja: 3 grudnia 2019

Powiązane artykuły:

Tężec

Słowniczek
pokaż więcej
Znalazłeś niezrozumiany termin?
Zaproponuj hasło do słownika.
Loading