Dlaczego szczepienie małego dziecka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest tak ważne?

Najczęstszą drogą zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) jest zakażenie w okresie okołoporodowym lub we wczesnym dzieciństwie. Nie wszystkie przyszłe matki wiedzą, że są nosicielkami HBV, a co za tym idzie, podczas porodu lub w trakcie karmienia piersią mogą przekazać dziecku wirusa. Ryzyko transmisji wertykalnej (przez łożysko) zakażenia HBV jest duże i wynosi 5–15%.

Podanie pierwszej dawki szczepionki przeciwko wzw B bezpośrednio po urodzeniu znacznie zmniejsza (nawet o 75-95%) ryzyko transmisji wertykalnej wirusa HBV.

Należy brać również pod uwagę ryzyko zakażenia HBV noworodka w trakcie procedur medycznych, które są wykonywane w ramach pobytu na oddziale noworodkowym po urodzeniu. Do zakażenia może też dojść w środowisku pozaszpitalnym, np. przez kontakt z osobami z rodziny, które nie wiedzą o tym, że są zakażone.

Zakażenie wirusem HBV we wczesnym okresie życia ma znacznie grosze rokowanie niż zakażenie w wieku dorosłym.

Małe dzieci zakażone HBV są narażone na większe ryzyko późniejszym powikłań w postaci raka wątrobowokomórkowego, niż osoby zakażone w wieku dorosłym. Ryzyko przewlekłego zapalenia wątroby po zakażeniu w wieku noworodkowym wynosi 80–90%, po zakażeniu w wieku niemowlęcym 30–60%, a w wieku dorosłym – 5%. Aż 25% zakażonych noworodków umiera z powodu marskości wątroby, niewydolności wątroby oraz raka.

Pierwszą dawkę szczepionki przeciw wzw B podajemy dziecku w ciągu 24 h po urodzeniu.

Dawka ta: