Czy szczepienia przeciw COVID-19 wpływają na pojawianie się nowych wariantów wirusa SARS-CoV-2?

Wirus SARS-CoV-2 podlega mutacjom, czyli losowym zmianom w kodzie genetycznym. W większości przypadków zmiany są neutralne. Mogą zdarzyć się również takie, które zmieniają funkcje wirusa, np. powodują większą zaraźliwość. Jeżeli w genomie wirusa pojawia się wiele nawarstwiających się mutacji, powstaje wariant wirusa.
Szczepionki przeciw COVID-19 nie wpływają na pojawianie się nowych wariantów wirusa SARS-CoV-2.

Wśród zjawisk, które świadczą o tym, że szczepionki przeciw COVID-19 nie promują nowych wariantów wirusa SARS-CoV-2 można wymienić następujące:

• Krążące warianty SARS-CoV-2 pojawiły się jeszcze przed wprowadzeniem programów szczepień przeciw COVID-19 (np. wariant Alfa we wrześniu 2020 r. w Wielkiej Brytanii, a wariant Beta grudniu 2020 r. w RPA) lub w krajach, gdzie stan zaszczepienia był jeszcze bardzo niski (np. wariant Gamma w Brazylii).
• Rozprzestrzenianie się wariantu Alfa oraz wariantu Beta ograniczono dzięki prowadzonym programom szczepień.
• Z badań wynika, że liczba mutacji wirusa SARS-CoV-2 jest mniejsza w krajach o wyższym stanie zaszczepienia.
• W krajach o wysokim stanie zaszczepienia większość osób, u których dochodzi do zachorowania na COVID-19 to osoby nieszczepione lub z osłabioną odpornością.
• Zakażenie SARS-CoV-2 u osób zaszczepionych trwa krócej i ma łagodniejszy przebieg.
• Osoby zaszczepione w przypadku zakażenia mają niższe miano wirusa w porównaniu z osobami niezaszczepionymi.
• Liczba cząsteczek wirusowych u osób zaszczepionych, które zachorowały objawowo na COVID-19 pomimo szczepienia, gwałtownie się zmniejsza w ciągu 6–7 dni od zachorowania, czego nie stwierdzono u osób nieszczepionych.
• U zaszczepionych osób stwierdzono kilkukrotnie niższe ryzyko zakażenia SARS-CoV-2, a więc w populacjach o wysokim stanie zaszczepienia łańcuchy transmisji wirusa są skutecznie przerywane i nie ma szansy na powstawanie nowych mutacji i wariantów wirusa.