Jak szczepionka przeciw wzwB była stosowana w przeszłości?

1981 – rejestracja pierwszej szczepionki przeciw wzw B w USA (szczepionka plazmatyczna I generacji),
1988 – rejestracja w Polsce szczepionki Engerix B (pierwsza szczepionka rekombinowana II generacji),
1989 – wprowadzenie obowiązkowych szczepień przeciw wzw B u noworodków urodzonych przez matki zakażone HBV i osób narażonych na zakażenia HBV w związku z wykonywaną pracą zawodową,
1990 – objęcie obowiązkowymi szczepieniami przeciw wzw B uczniów średnich szkół medycznych i studentów wyższych szkół medycznych, a także personelu medycznego narażonego na zakażenie HBV,
1993 – objęcie obowiązkowymi szczepieniami osób z otoczenia chorych na wzw B i nosicieli HBV, osób przewlekle chorych oraz osób przygotowywanych do planowego zabiegu operacyjnego,
1994-1996 – objęcie obowiązkowymi szczepieniami wszystkich noworodków i niemowląt. Program wprowadzano kolejno w poszczególnych województwach, zależnie od kształtowania się zapadalności na wzw B wśród małych dzieci: w 13 województwach w 1994 roku, w dalszych 14 województwach w 1995 roku, a w pozostałych 22 województwach w 1996 roku.
1996 – objęcie obowiązkowymi szczepieniami przeciw wzw B wszystkich noworodków i niemowląt,
2000 – 2011 wyłapujące szczepienia przeciw wzw B u młodzieży w wieku 14 lat (schemat 0-1-6 miesięcy),
2000 – rejestracja w Polsce szczepionki Euvax B,
2002 – rejestracja w Polsce szczepionki HBVaxPro,
2006 – rejestracja w Polsce szczepionki Hepavax- Gene,
2010 – usunięcie tiomersalu ze składu szczepionki HBVaxPro i Hepavax-Gene,
2011 – usunięcie tiomersalu ze składu szczepionki Euvax B.