Prof. Andrzej Zieliński
(1941 - 2025)

Epidemiolog, nauczyciel akademicki i wieloletni kierownik Zakładu Epidemiologii Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny. Autor podręczników i artykułów naukowych z dziedziny epidemiologii i wakcynologii. Był absolwentem Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie w 1968 obronił doktorat, a w 1977 – zrobił habilitację. Pan Profesor był wieloletnim pracownikiem Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, sprawował funkcje: Zastępcy Dyrektora Instytutu w latach 2006-2011, Kierownika Zakładu Epidemiologii w latach 2002-2010 oraz Redaktora „Przeglądu Epidemiologicznego” w latach 2000-2018. Przez ponad 10 lat pełnił funkcję krajowego konsultanta ds. epidemiologii, a po akcesji Polski do Unii Europejskiej był członkiem Forum Doradczego Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, od momentu jego powstania do 2010 r. Zasiadał w Komitecie Zdrowia Publicznego Polskiej Akademii Nauk, w latach 2019–2022 był członkiem Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” PAN, a do 2010 członkiem Komitetu Epidemiologii i Zdrowia Publicznego PAN. W 2024 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Profesor Andrzej Zieliński przez lata pracy przyczynił się do wykształcenia szerokiego grona epidemiologów. Umożliwiał im kształcenie w ramach programów oferowanych przez ośrodki międzynarodowe, jak i w projektach i kursach krajowych. Zawsze mogli liczyć na jego bezpośrednie wsparcie. Był mentorem i współpracownikiem wielu epidemiologów stanowiących obecnie fundament nadzoru epidemiologicznego nad chorobami zakaźnymi, w tym zapewniających bezpieczeństwo sanitarno-epidemiologiczne kraju.  Przez lata był filarem Komisji Epidemiologii Chorób Zakaźnych i Bioterroryzmu Rady Sanitarno – Epidemiologicznej, która opiniowała Program Szczepień Ochronnych zwany popularnie Kalendarzem Szczepień. Przyczynił się do ważnych zmian w rozwoju Kalendarza Szczepień obowiązkowych, w tym głównie w zakresie wprowadzenia powszechnego programu szczepień przeciw Haemophilus influenzae (Hib) oraz rozszerzania zakresu obowiązkowych szczepień przeciw krztuścowi. Również po zakończeniu pracy w Instytucie pozostał autorytetem w sprawach epidemiologii, wspierając merytorycznie instytucję także podczas niedawnej pandemii.