Nowe Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie metody zapobiegania odrze
Wprowadzenie Rozporządzenia w sprawie metody zapobiegania odrze jest uwarunkowane sytuacją epidemiologiczną odry. Wśród osób, które migrują do Polski z innych krajów i ubiegają się o uzyskanie statusu uchodźcy w Polsce, w tym osób, które w tym roku przybyły przez terytorium Białorusi z obszaru Zakaukazia i Azji Środkowej, w lipcu i sierpniu wystąpiło kilkanaście przypadków zachorowań na odrę.
W Rozporządzeniu przedstawiono zasady wykonywania szczepień przeciw odrze u osób nieszczepionych lub niemających udokumentowanego szczepienia, nadzór nad ich przeprowadzaniem oraz współpracę pomiędzy instytucjami Inspekcji Sanitarnej w sytuacji wystąpienia podejrzenia lub rozpoznania przypadków zachorowań na odrę.
Osoby, które nie były szczepione lub nie mają udokumentowanego szczepienia, lub przebywające w środowiskach o niskim odsetku zaszczepienia populacji przeciw odrze a kontaktujące się z osobami chorymi mogą być bezpośrednio narażone na zachorowanie.
Dotyczy to szczególnie osób dorosłych oraz dzieci, które nie zostały zaszczepione z powodu uzasadnionych przeciwskazań medycznych (np. osoby chore na nowotwory, będący w stanie immunosupresji) czy też niezaszczepionych z powodu braku zgody rodziców na szczepienia.
Szczepienia przeciw odrze realizowane są skojarzona szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce (tzw. MMR), która zgodnie z aktualnym Programem Szczepień Ochronnych podawana jest dzieciom w postaci dwóch dawek, w 13-14 m.ż. oraz 10 r. ż. Szczepionka wykazuje wysoką skuteczność, po pierwszej dawce 95-98%, po drugiej dawce jeszcze wyższą.
Osoby niezaszczepione, które nie chorowały na odrę mogą zaszczepić się dwoma dawkami szczepionki w odstępie nie krótszym niż 6 tyg. Osoby zaszczepione w przeszłości tylko jedną dawką szczepionki powinny uzupełnić szczepienie podaniem drugiej dawki.
Źródło:
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 września 2016 r. w sprawie metody zapobiegania odrze
